Babangida ontroerd: "Die jongens hebben alles voor mij gedaan"

In Herberg de Bernardushoeve in Ubachsberg heerst serene rust. Het sfeervolle buitengoed is eigendom van Marco van Hoogdalem, oud-voetballer van onder meer RKC, Roda JC en Schalke 04. Het is de plek waar Babangida en zijn vrouw Maryam sinds een aantal maanden verblijven.

In zijn appartement, met uitzicht op het glooiende landschap, doet de voormalig publiekslieveling van VVV, Roda JC en Ajax zijn ingrijpende verhaal. "Waarom Babangida weer in Nederland is", begint de 51-jarige Nigeriaan tegenover ESPN. "Dit jaar heb ik een heel zwaar auto-ongeluk gehad. Ik weet niet hoe ik nog leef. Mijn broer Ibrahim, oud-speler van FC Volendam, overleed meteen. Ook mijn kleine zoontje Fadil van achttien maanden is overleden."

Babangida en zijn vrouw raakten zelf ernstig gewond bij het ongeluk. "Mijn vrouw is één oog verloren. Als je haar ziet, durf je geen tweede keer te kijken", zegt Babangida met trillende stem. "We kregen het verschrikkelijke ongeluk te horen en te zien. Dat was heel erg schrikken. Dan komen de vragen en gaan de telefoontjes komen", zegt Van Hoogdalem.

"De jongens vroegen hoe het met mij ging", zegt Babangida. "Ik zei dat het slecht met mij ging, maar nog veel slechter met mijn vrouw. Normaal vraag ik nooit hulp, maar nu vroeg ik aan de jongens of ze mij en mijn vrouw konden helpen."

Steun van voetbalvrienden

Voetbalvrienden Het zijn de vrienden die hij kreeg door het voetbal, die hem naar Limburg halen. De teamgeest van toen is nog niet verdwenen, zo blijkt ook nu weer. "Die jongens hebben alles voor mij gedaan. Toen ik hier kwam was mijn rijbewijs niet meer geldig. Zij brachten me overal naartoe. Niet alleen naar het ziekenhuis, maar ook naar revalidatiecentrum Adelante. Mijn vrouw haar arm is verlamd, die kan zij niet meer gebruiken. De revalidatie duurt nog maanden."

De innerlijke rust hoopt Babangida te vinden in het voor hem zo vertrouwde Limburg. Hier voelt hij de liefde en warmte waar hij zo naar verlangt. Dat is goed te merken wanneer hij samen met Van Hoogdalem, Stevens, Kuijer en Kraay jr. aan tafel zit. De anekdotes rijgen zich aaneen, ogen glinsteren, schaterlachen klinken.

"Volgens mij lacht hij alles ook weg", zegt Van Hoogdalem. "Hij moet verschrikkelijk veel pijn hebben. Maar je merkt het niet aan hem, hij laat het niet zien. Hij zal zeker zijn momenten hebben, maar is tegelijkertijd altijd vrolijk. Altijd met een lach. Dat is de Babangida die we altijd gezien hebben."

Buiten is het koud en guur, binnen is het warm en licht en goed. Babangida zet zijn vork in een royaal stuk speculaasvlaai. Speciaal laten bezorgen door de bakker uit een dorp verderop. Hij neemt af en toe een hap, kijkt wat rond, zit veel op zijn telefoon. Een kwetsbaar man, ziet ook Stevens.

"Als je dan naar hem kijkt en je hoort het verhaal van hemzelf. Dat is echt droevig. Hij lacht van buiten, maar hij huilt van binnen." Babangida kan bijna geen woorden vinden om uit te drukken hoe dankbaar hij iedereen is voor de hulp die zij bieden. "Gelukkig hebben Ajax, VVV en Roda allemaal aangeboden om mij te helpen. Zij hebben de handen ineengeslagen, zodat niet alleen maar een paar mensen, maar iedereen kan helpen door middel van een crowdfunding. Dit om de ziektekosten van mijn vrouw te betalen. Dat vind ik heel erg mooi, ik weet niet hoe ik ze moet bedanken."