Blinker blikt terug: "Dat lichaam, één brok spier, pure intimidatie"

Hij weet dan ook nog goed hoe het was om tegen Britse ploegen te spelen, zo laat hij weten aan het Algemeen Dagblad. "We speelden met Sheffield Wednesday tegen Wimbledon. The Crazy Gang, ken je die jongens nog? De aftrap moest die middag nog met een tikkie breed. Dat balletje moest volgens afspraak naar mij en dan moest ik de eerste spelers van Wimbledon opzoeken en de bal achter de defensie gooien. Stond Vinnie Jones daar klaar. Met van die grote ogen, bijna briesend als een paard. Alsof hij me op wilde eten. Dus ik zo wijd mogelijk om hem heen met die bal, haha. Die Premier League, dat was toch iets anders dan de eredivisie, hoor", vertelt hij enthousiast.

Ook op Feyenoord blikt hij terug. "Bij beide clubs kende ik ook moeilijke periodes. Maar het waren onvergetelijke jaren. En bij Sheffield liep ik dus ook nog op het allerhoogste niveau in Engeland. Tegen Manchester United stond ik in de tunnel naast Paul Ince. Die deed zijn shirt pas aan vlak voor hij het veld op stapte. Dan stond je naast hem en zag je dat lichaam, één brok spier. Pure intimidatie natuurlijk, maar schitterend om mee te maken. Voetballen tegen Roy Keane, ook zoiets. Je moest er wel staan, hoor. Na Sheffield Wednesday ging ik naar Celtic, omdat Wim Jansen daar manager was geworden. Daar in Glasgow leefde het voetbal zo enorm, echt onvoorstelbaar. Met alles erop en eraan, hè. Paparazzi op straat om spelers te spotten. De verafgoding van de spelers door de fans – en dat zijn er bij Celtic nogal wat – was uniek. Ja, daar voelde ik me soms net een superster."