"Als Mo naar een broodje shoarma kijkt, zit er al twee kilo aan"

"Het is echt niet zo dat je gezond wordt als je water drinkt op De Toekomst", begint Borst zijn column in het Algemeen Dagblad. "Er is daar geen heilige bron. Niemand van die club is verlicht. Sorry. De waarheid is: iedereen die Ajax 1 haalt, heeft ongelofelijk hard moeten werken, die heeft tegenslagen moeten overwinnen, die is vaak verdrietig geweest, in huilen uitgebarsten."

"Ik houd niet van zelfhulpboeken, ik geloof niet in dat fenomeen, maar een lullig zinnetje uit zo’n stom boek, dat het erom gaat of je jezelf pijn kunt doen, dat is wel de kern, vervolgt de columnist. "Het gaat om intrinsieke kracht. Dat heeft helaas niet iedereen. En hij zeker niet."

"De ware voetballiefhebber zou het zo graag geloven. Dat Mo gered is nu hij bij Ajax zit. Die indruk bestaat. Dat-ie daar weer de ge-wel-di-ge voetballer wordt die hij ehhh, nooit geweest is. Want dat is het: alle voetbalkenners hebben beweerd dat hij uitzonderlijk was. Onlangs zei Wim Kieft, een heerlijke cynicus, het weer. Ik wist niet wat ik hoorde. Kieft en anderen geloven het: dat Mo straks uit een onmogelijke hoek de bal weer in de kruising jast. En dat niet één keer doet, maar elke wedstrijd. Dat-ie bij Ajax de nieuwe Ziyech wordt."

"Jongens, hou op. Met zo’n lichaam zeker? Als Mo kijkt naar een broodje shoarma zit er al twee kilo aan. Een maandje trainen met Ronaldo (de Portugees, niet de Braziliaan), zou dat helpen? Ik denk dat Mo na drie dagen opgeeft. Ajax. Zijn laatste kans, zeggen ze. Echt? Hij heeft bij PSV 1001 kansen gehad en hij heeft ze niet gepakt. Omdat hij zichzelf geen pijn kan doen. Ik vrees dat hij werkelijk denkt dat Ajax Lourdes is", besluit Borst.