Bruggink had brok in de keel: "Acht dagen later was de crematie"

"Ik ben wel moe, ja. Mijn moeder is op 13 januari overleden aan alvleesklierkanker, dus dat viel middenin de transferperiode. Acht dagen later was de crematie op 21 januari. Dat is heel snel gegaan allemaal, in de zin van dat de diagnose werd gesteld na de wedstrijd in Nice op 7 november. Dus op 8 november hoorden we het, toen waren we nog in Nice. Dat is negen weken, dus dat is een hele intensieve periode geweest", zucht Bruggink.

"Ook mooi, omdat je heel veel momenten nog met elkaar kunt delen en heel veel dingen kunt bespreken", legt hij uit. "Maar het is wel echt een hele zware periode geweest. Ik heb een aantal wedstrijden gemist, dat ik er niet bij was, waaronder de wedstrijd tegen Go Ahead Eagles. Daar kreeg ik best wel veel vragen over, omdat er een spandoek omhoog kwam met daarop 'sterkte Arnold'. En dat werd enorm gewaardeerd door ons, want wij zaten met een brok in de keel voor de televisie op dat moment... Dat was in de 75e minuut, mijn moeder is 75 geworden", vervolgt Bruggink emotioneel. 

"Het was een verdrietige periode. Maar ik ben ook dankbaar", benadrukt hij. "Ik moet ook zeggen hoe belangrijk het is om veel goede mensen om je heen te hebben. Je denkt altijd dat je onmisbaar bent, voor je gevoel", zegt Bruggink met een klein lachje. "Maar alles is gewoon doorgegaan. Dat komt ook omdat er goede mensen om je heen lopen. Dominique Scholten, onze algemeen directeur, heeft echt heel veel overgenomen van mij. Jan (Streuer, red.), ook Rob Boudrie, Michel Doesburg als hoofd scouting", legt hij uit. 

"Dan zie je ook hoe belangrijk het is om dat voor elkaar te doen. Ik ben dankbaar voor die periode, hoe dat gegaan is", benadrukt Bruggink. "Malmö was de laatste wedstrijd (op donderdag 23 januari, red.) waar ik niet bij was. Toen ben ik niet mee geweest. Daarna ben ik er wel weer redelijk snel vol ingegaan. Dan is het wel een intensieve periode geweest", besluit Bruggink.