Jan Boskamp over de pijn na dood kleinzoon: "Bang om alleen te zijn"

Johan Boskamp hoorde via de telefoon dat zijn kleinzoon Dennis was overleden. Negentien jaar oud pas. Zelfdoding. “Ik kan er nu met jou over praten, maar ik hou het nog steeds niet droog. Het verlies van mijn kleinzoon Dennis kan ik geen plaats geven. Het neemt bezit van mijn hele wezen. Ik ben maanden niet meer buiten gekomen, plofte van mijn bed in de zetel. Ongeschoren. Niets interesseerde me meer, ook voetbal niet", zegt Boskamp in gesprek met Camps. “Zolang ik niet alleen ben kan ik na maanden weer een beetje functioneren. Alleen zijn is voor mij een totale ramp. Ik ben bang om alleen te zijn.”

“Ik wil niet meer wekelijks op televisie zijn, ook niet in Nederland bij Johan Derksen”, zo vertelt de oud-trainer. “Wat moet ik met politiek in een voetbalprogramma. Over het spelletje is alles al gezegd. Misschien is het vandaag iets sneller, maar het veld is nog altijd even groot als 20 jaar geleden. Dan is er geen ruimte voor revolutionaire veranderingen. Ik ga mezelf niet in de maling nemen.”

“De dood van Dennis was totaal onverwacht. Niet het kleinste signaal gekregen dat het leven hem dwars zat. De dag voor zijn overlijden kwam hij nog bij me langs. Dat werd zoals altijd lachen en dollen en elkaar een beetje belachelijk maken. Er was geen streep somberheid in hem. Hij was blij dat alles geregeld was met zijn studie. Hij wou naar Egypte gaan om de archeologie te bestuderen. Alle voorwaarden waren vervuld.”

“Na het slechte nieuws zijn mijn oudste zoon en ik gelijk naar Leuven gegaan waar hij studeerde. Ik ben niet mee binnen gegaan, dat lukte me op dat moment niet. Pas na drie dagen heb ik Dennis nog een keer gezien.”